طبقه اول یک خوابگاه در دانشگاه سئول یک پارکینگ خالی و پر ستون بود.این محل یک فضای تاریک وبلااستفاده بود که به محلی برای پارک دوچرخه ها ویا کشیدن سیگار تبدیل شده بود.
با همکاری چند تن از دانشجویان معماری دانشگاه سئول و شرکت UTAA راه حلی برای هر چه کاربردی شدن و زیباتر شدن این فضا ارائه شد که مورد استقبال قرار گرفت.
راه حل آنها پوشش ستون های بزرگ و زشت این فضا با پنل های چوبی زیبا ونور پردازی فوق العاده بودکه آن فضای فرسوده و بلا استفاده را به مکانی زیبا و آرامش بخش برای گپ و گفتگو تبدیل می کرد.
فاصله بین پنل ها این امکان را فراهم می کرد تا نور ،صدا و هوا وارد این مکان شود و مفهوم انعطاف پذیری را هر چه بیشترتقویت می کرد.هنر معماری در این فضا به گونه ای است که، زمانی که در داخل این مکان قرار می گیرید از هر زاویه و سمت شما می توانید یک دید و منظر متفاوت راببینید.
این مکان به عنوان یک سرپناه گرم در زمستان مورد استفاده قرار می گیرد و در تابستان احساس قرار گرفتن در یک درخت بزرگ را به انسان منتقل می کند.