در مقاله های قبلی راجب روف گاردن صحبت کردیم و دانستیم که بهترین نوع ان ترمووود است.
اما آیا میدانید تاریخ ساخت اولین روف گاردن به هزار سال پیش بازمیگردد؟

البته تاریخ دقیقی از این موضوع در دسترس نیست
اما به احتمال زیاد اولین بام سبز ها به زمان امپراتوری روم و بابل باز میگردد.
حتما تا کنون نام باغ های معلق بابل به گوشتان خورده است.
البته این به این معنی نیست که باغ ها در هوا معلق بوده یا با طناب به هم وصل بوده اند.
احتمالا اشتباه پیش آمده ناشی از ترجمه بد از کلمه تراس بوده است.

استرابو در قرن اول قبل از میلاد می‌نویسد: تراسها در طبقاتی روی یکدیگر واقع شده بودند
و هرکدام دارای ستونهای سنگی مکعب شکل توخالی بوده‌اند که توسط گیاهان پوشیده شده بود.
تحقیقات بیشتر در منطقه بابل منجر به یافتن پایه‌های این ستون‌ها شده‌است.
این باغ ها به صورت پلکانی روی هم قرار گرقته بود به همین علت شبیه یک باغ معلق به نظر میرسیدند.

ترمووود

وقتی صفه‌های پلکانی صعودی ساخته شدند، در زیر آن‌ها تالارهایی احداث شد
و درخت‌هایی در آن‌ها و بالای آن‌ها کاشته شد که به تدریج روی یکدیگر رشد کردند.
سقف‌های این تالارها با شاه‌تیرهایی از جنس سنگ به طول ۱۶ پا محافظت می‌شد.
سقف روی این شاه‌تیرها نخست با لایه‌ای از نی که در لابه‌لای آن‌ها مقدار زیادی قیر ریخته شده بود پوشانده شده
و روی آن آجر پخته که در میان آن‌ها آهک ریخته بودند قرار داشت،
لایه سوم از سرب بود و سپس خاک ریخته می‌شد که رطوبت آن به پایین نفوذ نکند.

البته امروز با وجود ترمووود این مشکل نیز حل شده است.

در پایین نیز زمین به اندازه کافی کنده می‌شد تا درختان بزرگتر بتوانند ریشه بدوانند
و زمین با هر نوع درخت کاشته شده بود و چون همه تالارها به حد کافی نور می‌گرفتند،
جایگاه‌های متعدد سلطنتی با تصاویر بسیار در آن احداث گردید
و در یکی از تالارها شکافی ایجاد شده بود و در آن تجهیزاتی گذاشتند
که آب تمام باغ را به حد وفور از رودخانه می‌گرفت و به همه جا توزیع می‌کرد.
البته در سال های اخیر با وجود پیددایش ترمووود این مشکل حل شده است.

روف گاردن های نسل جدید از لایه های پیش ساخته شده تشکیل شده است.
این نوع بام سبز ها اولین بار در آلمان اختراع و ساخته شد سپس به سایر کشورها فرستاده شد.

چوب ترمو

رووف گاردن های چمنی در این مناطق به علت دارا بودن اقلیم سرد و محدود بودن منابع مصالح ساخت و ساز رشد بسزایی داشته است.
به همین دو دلیل ساکنان بومی آن مناطق را برآن داشت که برای ساخت و ساز حتی الامکان از مصالح بومی آن نواحی مانند کلوخ چمنی و سنگ استفاده کنند.

این بام ها به شکل معمول ترکیبی از دو یا سه لایه کلوخ چمنی بر روی لایه ای از ترکه ها و شاخه ها بودند.
که معمولآ برای هدایت آب و باران نیز آن را به شکل شیب دار می ساختند.
این تیپ بام ها در عین اینکه بسیار ابتدایی و بدوی می آمد عایق مناسب حرارتی بنا را فراهم می کرد
و در نهایت الهام بخش روف گاردن های(بام سبز) امروزی گشته اند.

در اوایل قرن بیستم نیز تعدادی روف گاردن طراحی و ساخته شدند که تآثیر بسزایی در جهانی شدن آن داشت .
از این طرح ها شاید بتوان فروشگاه دری اند تامز لندن را عنوان کرد که بام خود را که چیزی حدود شش هزار متر مربع بود با آن پوشش داد.
و همچنین کازینو پیشن در برن سویس در دهه سی میلادی نمونه دیگری از آنها می باشد.